Zaburzenia seksualne u mężczyzn: Przyczyny, objawy i sposoby leczenia

Zaburzenia seksualne u mężczyzn mogą obejmować trudności z osiągnięciem erekcji, utrzymaniem jej, penetracją lub ejakulacją. Mogą wystąpić na każdym etapie aktywności seksualnej. Te problemy są dość powszechne i dotykają średnio co trzeciego mężczyznę. Większość z tych zaburzeń można w pełni leczyć.
Zaburzenia seksualne u mężczyzn, podobnie jak zaburzenia seksualne u kobiet, mogą mieć zarówno przyczyny fizyczne, jak i psychologiczne. Mogą wynikać z chorób ogólnoustrojowych, wad wrodzonych lub nabytych. Przyjmowanie leków również może wpływać na funkcje seksualne, co może prowadzić do zaburzeń erekcji lub obniżenia popędu seksualnego.

Jakie choroby wywołują zaburzenia seksualne u mężczyzn?

Zaburzenia seksualne u mężczyzn mogą być spowodowane różnymi chorobami, takimi jak:
zaburzenia hormonalne,
nadciśnienie tętnicze,
depresja i zaburzenia lękowe,
choroby przewlekłe,
choroby serca,
uzależnienie od alkoholu i narkotyków,
choroby metaboliczne,
choroby neurologiczne,

Wpływ czynników psychologicznych na zaburzenia seksualne u mężczyzn

Czynniki psychologiczne często wpływają na dojrzałych mężczyzn ze względu na zmniejszenie kondycji fizycznej i procesy starzenia się. Niektóre z czynników psychologicznych, które mogą powodować zaburzenia seksualne, to:
Problemy w związku,
Obawy dotyczące sprawności seksualnej,
Problemy zawodowe.
Jak podaje weillcornell Problemy ze zdrowiem psychicznym – w tym depresja, lęk i inne choroby psychiczne – mogą prowadzić do wielu różnych rodzajów zaburzeń seksualnych. „Oczywiste jest, że istnieje silny związek między zaburzeniami erekcji a depresją” – zapewnia dr Parish. „Z drugiej strony kobiety, które doświadczają depresji, są bardziej narażone na spadek libido. Bardzo ważne jest, aby najpierw zdiagnozować chorobę psychiczną, aby poprawić funkcje seksualne”.

Najczęstsze zaburzenia seksualne u mężczyzn

Brak pożądania

to sytuacja, w której brakuje fantazji seksualnych i motywacji do zaangażowania się w aktywność seksualną. Może mieć charakter nabyty, gdy dysfunkcje pojawiają się po okresie normalnego funkcjonowania seksualnego, lub pierwotny, gdy osoba zawsze miała niski popęd seksualny. Brak pożądania może mieć charakter uogólniony, gdy brakuje pożądania wobec partnerki lub wszystkich partnerów seksualnych. Cechuje się również osłabieniem zachowań masturbacyjnych.

Zaburzenia wytrysku

mogą występować z różnych przyczyn, zarówno fizycznych, jak i psychologicznych. Mogą być spowodowane stosowaniem leków przeciwdepresyjnych, leków stosowanych w terapii nadciśnienia tętniczego, a także czynników psychologicznych. Zaburzenia wytrysku obejmują przedwczesny wytrysk, wytrysk wsteczny oraz opóźniony wytrysk.

Przedwczesny wytrysk

jest to ejakulacja, która następuje przed wprowadzeniem członka do pochwy, na początku lub zaraz po rozpoczęciu stosunku płciowego. Najczęściej jest wywoływany czynnikami psychologicznymi, takimi jak silny stres podczas stosunku lub brak pewności siebie dotyczącej sprawności seksualnej.

Wytrysk opóźniony

to wytrysk, który występuje po długim czasie od rozpoczęcia stosunku. Jest on rozumiany podobnie jak przedwczesny wytrysk, jako brak pewności siebie dotyczącej własnej sprawności seksualnej.

Wytrysk wsteczny

występuje, gdy mężczyzna podczas stosunku nie ma wytrysku, a nasienie cofa się do pęcherza moczowego, mimo że subiektywnie odczuwa orgazm. Często występuje u osób z neuropatią cukrzycową, przewlekłym powikłaniem cukrzycy, które powoduje uszkodzenie nerwów pęcherza moczowego, uniemożliwiając cofanie się nasienia. Wytrysk wsteczny może również pojawić się u osób, które przeszły operacje w obrębie brzucha, pęcherza lub prostaty.

Zaburzenie erekcji

zwane potocznie impotencją, polega na niezdolności do osiągnięcia i utrzymania erekcji wystarczającej do satysfakcjonującego stosunku płciowego. Przyczyny zaburzenia erekcji mogą mieć zarówno podłoże psychologiczne, takie jak depresja, przewlekły stres czy obawy dotyczące sprawności seksualnej, jak i być związane z chorobami negatywnie wpływającymi na krążenie krwi. Należą do nich: nadciśnienie tętnicze, stwardnienie rozsiane, cukrzyca, miażdżyca, choroby penisa, takie jak choroba Peyroniego.

Niskie libido

to stan, w którym brakuje chęci do nawiązywania kontaktów seksualnych i utraty zainteresowania seksem. Może być związane z niskim poziomem testosteronu. Przyczynami niskiego libido mogą być czynniki psychologiczne, takie jak depresja czy lęki, a także choroby, np. cukrzyca czy nadciśnienie, oraz niektóre leki, np. leki przeciwdepresyjne. Problemy w relacjach partnerskich również mogą wpływać na niskie libido u mężczyzn. Istnieją także ogólnoustrojowe przyczyny związane z niskim libido.

Uzależnienie od seksu

zwane hiperseksualnością, występuje, gdy aktywność seksualna staje się dominującym elementem życia danej osoby. Objawia się nadmiernymi fantazjami na temat seksu, nad którymi traci się kontrolę. Osoba z uzależnieniem od seksu może przejawiać to poprzez częstą masturbację, częste zmienianie partnerów seksualnych lub angażowanie się w przypadkowe relacje seksualne. Granica między normą a zaburzeniem jest trudna do wyznaczenia, jednak uzależnienie od seksu utrudnia normalne funkcjonowanie człowieka poprzez nadmierną potrzebę kontaktów seksualnych.

Zaburzenia seksualne u mężczyzn – leczenie i diagnoza

Diagnoza i leczenie zaburzeń seksualnych u mężczyzn przebiega zgodnie z podobnymi zasadami jak w przypadku kobiet. Osoba doświadczająca problemów seksualnych może skonsultować się z urologiem, seksuologiem lub psychoterapeutą.
W leczeniu często wykorzystuje się farmakoterapię, która pomaga przywrócić odpowiedni przepływ krwi do prącia, przywracając w ten sposób prawidłową erekcję. W przypadku niskiego poziomu testosteronu stosuje się terapię hormonalną. Rozwiązywanie problemów związanych z życiem seksualnym mężczyzny wymaga dokładnej diagnozy przyczyn zarówno fizycznych, jak i psychologicznych. Psychoterapia jest skutecznym narzędziem do radzenia sobie z problemami psychologicznymi, takimi jak lęki, poczucie winy czy strach, które mogą powodować zaburzenia funkcji seksualnych.

Rekomendacje (Europen Society for Sexual Medicine) opierają się na pięciostopniowej skali diagnostyki i leczenia:

Krok 1:
podstawowa ocena problemu
wywiad seksuologiczny, psychologiczny, społeczny, medyczny
zalecenia badania fizykalnego, testów laboratoryjnych

Krok 2:
wyniki niewykluczające leczenia,
wyniki sugerujące rozszerzenie badań diagnostycznych
testy specjalistyczne

Krok 3:
edukacja (partnera)

Krok 4:
modyfikacja stylu życia,
konsultacja psychologiczna, terapia poznawczo-behawioralna, terapia seksualna
pomoc medyczna (w razie potrzeby).

Krok 5:
ocena seksualnego dobrego samopoczucia,
ocena wyników leczenia,
satysfakcja (partnera),
satysfakcja życiowa.

Zaburzenia seksualne u mężczyzn – podsumowanie

W leczeniu problemów seksualnych istotna jest również rola czasu trwania problemu. Jeśli problemy pojawiają się sporadycznie, nie ma powodu do niepokoju. W takim przypadku warto zwrócić uwagę na zdrowy tryb życia, odpowiednią dietę i dostateczny odpoczynek. Komunikacja między partnerami odgrywa również ważną rolę. Dobrze funkcjonujące relacje międzyludzkie mają wpływ na sferę seksualną i mogą pomóc w rozwiązaniu problemów.

Jeśli problemy utrzymują się przez dłuższy czas, konieczna jest właściwa diagnoza i leczenie przez specjalistę lub terapeutę. Lżejsze formy zaburzeń, takie jak fobie, stany lękowe lub przewlekły stres, skutecznie podlegają terapii psychologicznej i psychoedukacji.